Actions

Action List

  • «Φτηνά τσιγάρα» του Ρένου Χαραλαμπίδη

    Η ταινία «Φτηνά τσιγάρα» του Ρένου Χαραλαμπίδη γίνεται μιούζικαλ στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος από την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2022.

     

    Είκοσι δύο χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, η πασίγνωστη ταινία «Φτηνά τσιγάρα» του Ρένου Χαραλαμπίδη, που σημάδεψε τη δεκαετία του ’90 και αγαπήθηκε παράφορα από τη νέα γενιά, μετατρέπεται σε μιούζικαλ από την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Μια «ρομαντική οπερέτα» σε 34 σκηνές και 19 τραγούδια για ανεκπλήρωτους έρωτες, συλλέκτες στιγμών και φιλιά που δεν βρήκαν τον δρόμο τους.

    Το μιούζικαλ «Φτηνά τσιγάρα», σε μουσική Παναγιώτη Καλαντζόπουλου και λιμπρέτο Πέτρου Βουνισέα, έρχεται μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Κωνσταντίνου Ρήγου στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος από τις 11 Φεβρουαρίου 2022 και για 23 παραστάσεις έως και τις 13 Μαρτίου 2022.

  • Μιστέρο Μπούφο του Ντάριο Φο

    Από 31 Ιανουαρίου κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 9 μ.μ. στο Θέατρο Άνεσις

     

    Σκηνοθεσία (Η 69η για φέτος): Νικορέστης Χανιωτάκης

    Παίζουν: (Βάσει Ταλέντου) Jerome Kaluta, Ελίνα Μάλαμα, Δαυίδ Μαλτέζε, Αρετή Πασχάλη, Μαρία Πετεβή, Νίκος Πουρσανίδης

    Guest Star ο ένας και μοναδικός, ο ανεπανάληπτος, ο τιτανοτεράστιος

    Μάκης Παπαδημητρίου,

    στον ρόλο του Μάκη Παπαδημητρίου!

    Μόνο έως 1η Μαρτίου στην πόλη σας

    (μετά θα έρθει ο κανονικός ηθοποιός)

    Το «Mistero Buffo» (Κωμικό Μυστήριο) γράφτηκε το 1969 ως ένας προσωπικός μονόλογος του ίδιου του συγγραφέα (Ντάριο Φο) και στην συνέχεια έγινε παγκόσμια περιοδεία με την σύζυγό του Φράνκα Ράμε. Συγκεκριμένα παίχτηκε σ’ όλη την Ευρώπη, τον Καναδά και την Λατινική Αμερική από το 1969 έως το 1999. Παντού σημείωσε τεράστια επιτυχία. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες! Αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα και δημοφιλή θεάματα στο μεταπολεμικό ευρωπαϊκό θέατρο και η παρουσίασή του στην Ιταλία οδήγησε το Βατικανό στο να το καταγγείλει ως «το πιο βλάσφημο έργο στην ιστορία του θεάτρου».

  • «Αινιγματικές παραλλαγές» του Eric-Emmanuel Schmitt

    Από την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

     

    Ο Γιάννης Μπέζος και ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης πρωταγωνιστούν στις «Αινιγματικές παραλλαγές», μια συνέντευξη που οδηγεί σε ένα σκληρό παιχνίδι της αλήθειας και παράλληλα φανερώνει έναν τρυφερό και ευαίσθητο κόσμο.

    Ο Σωτήρης Τσαφούλιας συναντά σκηνοθετικά τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και μαζί έρχονται αντιμέτωποι μέσα από το έργο με τον διχασμό, την απομόνωση, τις ανθρώπινες σχέσεις και τα αιώνια μυστήρια του έρωτα.

    Υπόθεση έργου

    Ο Αμπέλ Ζνόρκο (Γιάννης Μπέζος) είναι ένας συγγραφέας βραβευμένος με Νόμπελ που ζει μόνος, αποτραβηγμένος στο Ροσβανοϋ, ένα μικρό νησί στη Θάλασσα της Νορβηγίας, αποφεύγοντας τα πάντα και ειδικά τους ανθρώπους. Έχοντας πρόσφατα εκδώσει το 21ο του βιβλίο, που έχει γίνει τεράστια επιτυχία, δέχεται να δώσει συνέντευξη σε έναν δημοσιογράφο που τον πολιορκεί καιρό, τον  Έρικ Λάρσεν (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης).

     Άραγε πόσο τυχαία επέλεξε ο Αμπέλ Ζνόρκο τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο και πόσο τυχαία επέλεξε ο Έρικ Λάρσεν τον συγκεκριμένο συγγραφέα;

    Τι συνδέει τους δύο άντρες και ποια μονοπάτια θα αναγκαστούν να περάσουν και να ξεπεράσουν, όσο οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη, σε μια ιστορία που η θέση της γάτας και του ποντικού αλλάζει συνεχώς;

  • «Χώρα, σε βλέπω», η πρωτοβουλία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου

    Αριστουργήματα του ελληνικού κινηματογράφου δωρεάν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος

     

    Η πρωτοβουλία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (ΕΑΚ) με τίτλο «Χώρα, σε βλέπω» για τη διάσωση, ψηφιοποίηση, προβολή και μελέτη ταινιών από την πλούσια κληρονομιά του ελληνικού κινηματογράφου του 20ού αιώνα επιστρέφει στην Αθήνα με ένα εκλεκτό πρόγραμμα προβολών το τελευταίο πενθήμερο του Ιανουαρίου (27-31/1) στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

    Με νέες ψηφιακές κόπιες, οι περισσότερες από αυτές αποκατεστημένες στο πλαίσιο του προγράμματος, με αγγλικούς υπότιτλους και δωρεάν είσοδο για το κοινό, οι προβολές του «Χώρα, σε βλέπω» επιφυλάσσουν ένα συναρπαστικό ταξίδι στον χωροχρόνο του ελληνικού σινεμά και των διαφορετικών εκφάνσεών του.

    Κινηματογραφικά είδη, γενιές, παρέες δημιουργών, κοινωνικοί αγώνες και το πάντα επίκαιρο γυναικείο ζήτημα, ιστορία και μυθοπλασία, ενώνονται σε ένα σφιχτοδεμένο πρόγραμμα που χωρά από το βουκολικό έπος του Δημήτρη Γαζιάδη (η «Αστέρω» του 1929 με συνοδεία πρωτότυπης μουσικής της Nalyssa Green) μέχρι το μετα-αποκαλυπτικό σινεμά του Νίκου Νικολαΐδη (η «Πρωινή περίπολος» του 1987).

  • H βιντεο-όπερα Orfeas2021 των ΦΥΤΑ κάνει πρεμιέρα στην Αθήνα

    Πρεμιέρα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος με δύο προβολές στις 19 και 26 Ιανουαρίου 2022, στις 21.30.

     

    Μετά τη συμμετοχή της στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα του Film Forward του 62ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η βιντεο-όπερα Orfeas2021 των ΦΥΤΑ, παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, θα πραγματοποιήσει την αθηναϊκή της πρεμιέρα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος με δύο προβολές στις 19 και 26 Ιανουαρίου 2022, στις 21.30. Μετά την προβολή θα ακολουθήσουν ερωταποκρίσεις με τους συντελεστές της ταινίας.

    Το έργο «Orfeas2021», βασισμένο στην όπερα «L’Orfeo» του Κλάουντιο Μοντεβέρντι, αποτελεί την πρώτη ελληνόφωνη queer όπερα και αφηγείται τους αγώνες του Ορφέα, του πρώτου γκέι πρωθυπουργού της Ελλάδας, ενάντια στην πατροπαράδοτη ιστορία καταπίεσης «Live Your Myth in Greece». Είναι ένα μεταμοντέρνο πειραματικό έργο με στοιχεία μπαρόκ μελοδράματος, DIY κολάζ, post-internet αισθητικής και εικονικής πραγματικότητας. Το λιμπρέτο υπογράφουν οι Αντριάνα Μίνου και Φοίβος Δούσος, ενώ τη σκηνοθεσία και το μοντάζ ο Φιλ Ιερόπουλος. Η όπερα είναι επηρεασμένη από και αφιερωμένη στη μνήμη τ@ περφόρμερ και ακτιβιστ@ Ζακ Κωστόπουλου / Zackie Oh.

    Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

  • «Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος, αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σημαντικό»

    Η ταινία είναι πλέον διαθέσιμη online

     

    Ο Άρης είναι ένα πετυχημένο στέλεχος μιας μεγάλης εταιρίας. Η ζωή του θα αλλάξει για τα καλά όταν μάθει πως είναι φορέας ενός σεξουαλικώς μεταδιδόμενου ιού, ο οποίος είναι θανατηφόρος μόνο για τις γυναίκες. Ο Άρης όμως είναι και η μοναδική ελπίδα για τη δημιουργία ενός εμβολίου. Αρκεί να βρει ποια από τις πρώην συντρόφους του του μετέδωσε τον ιό αρχικά.

     

    Σημείωμα σκηνοθέτη

    Όταν ξεκίνησα να γράφω τον «Δυσάρεστο», φανταζόμουν μια ταινία που αποπνέει τη μελαγχολία του να συναντάς ανθρώπους που κάποτε ήταν σημαντικοί για σένα. Μια σκοτεινή βουτιά στον κόσμο των ανθρώπινων σχέσεων. Ένα σχόλιο για τον τρόπο που βλέπουμε το παρελθόν μας. Με την ιστορία ενός τουλάχιστον αμφιλεγόμενου ήρωα, τοποθετημένη σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η αδυναμία έκφρασης συναισθήματος, ο ανταγωνισμός, η διαμεσολαβημένη επικοινωνία. Αυτός ήταν ο στόχος.

    Απ’ όταν τελείωσε όμως η ταινία και μέχρι να βγει στους κινηματογράφους, ο κόσμος άλλαξε. Και άλλαξε τόσο πολύ, που η ίδια η ταινία μάλλον νοηματοδοτείται εκ νέου. Και δεν ξέρω με ποιο τρόπο. Δεν μπορώ να φανταστώ πλέον πώς θα εκλάβει ο θεατής μια ταινία με βασικό θέμα την εξάπλωση ενός επικίνδυνου ιού, όταν ο ίδιος θα πρέπει να φορά μάσκα προκειμένου να τη δει.

  • Σεροτονίνη

    Ελεύθερη μεταφορά από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μισέλ Ουελμπέκ, από τη Δευτέρα 3 Ιανουαρίου στην «Κάμιρο»

     

    Το ανατρεπτικό έργο «Σεροτονίνη» του Μισέλ Ουελμπέκ, ενός από τους πιο δαιμόνιους κι επιδραστικούς σύγχρονους λογοτέχνες, ανεβάζουν σε ελεύθερη μεταφορά στο θέατρο, για πρώτη φορά παγκοσμίως, οι Elephas tiliensis, από τις 3 Ιανουαρίου στην Κάμιρο. Μια παράσταση πολλαπλών μέσων, σε συν-σκηνοθεσία Δημήτρη Αγαρτζίδη και Δέσποινας Αναστάσογλου, βαθιά υπαρξιακή, ανορθόδοξα ρομαντική, για τις ψευδαισθήσεις και τα αδιέξοδα του σύγχρονου πολιτισμού.

    «Απόψε θα περάσουμε πολύ καλά! Απόψε κανείς δεν πεθαίνει από λύπη. Απόψε κανείς δεν θα πηδήξει απ’ το παράθυρο. Πετάξτε τα αντικαταθλιπτικά σας. Σας επιφυλάσσουμε εκπλήξεις. Μια γιορτή. Όχι γενεθλίων. Μια γιορτή επικείμενου θανάτου. Ένα τεράστιο σόου, όπου όλα βγαίνουν στη φόρα. Προσφέρουμε λεμόνια από την Κίνα, κρασιά από την Καλιφόρνια, κρέατα από την Αργεντινή και κίτρινα γιλέκα. Χαμένες αγάπες, λάθη, διαψευσμένες καλοσύνες, τσαλαπατημένα όνειρα, απελπισμένοι έρωτες, προδομένες φιλίες, ενοχές και μεταμέλειες. Όλα απόψε τα ξεχνάμε και αναζητάμε αγνή Σεροτονίνη».

  • Όπερα κουκλοθέατρου W.A. Mozart: Απόλλων & Υάκινθος

    Την Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου και την Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2021 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

     

    Τι συμβαίνει όταν ένα παιδί γράφει μουσική για να την παίξουν και να την τραγουδήσουν τα άλλα παιδιά; Όταν εμπνέεται από τη μυθολογία της Ελλάδας, τα ονειρικά τοπία και τη συναρπαστική ιστορία της; Ειδικά για την περίπτωση του μικρού Μότσαρτ το αποτέλεσμα παραμένει...μαγικό!

    Αντλώντας έμπνευση από το ομώνυμο μύθο του Οβιδίου, ο εντεκάχρονος Μότσαρτ γράφει το έργο για ένα σχολείο στο Σάλτσμπουργκ παραλλάσσοντας την ιστορία ως ένα φόρο τιμής στη δύναμη της φιλίας και το μεγαλείο της φύσης, κάνοντας την ιδανική για το νεανικό κοινό. Μια  όπερα-κομψοτέχνημα, που παρουσιάζεται εξαιρετικά σπάνια, συναρπάζει τους θεατές όλων των ηλικιών με τη φρεσκάδα και τη νεανική της χάρη.

    Για την παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης συμπράττουν ο Θεσσαλονικιός συνθέτης Αποστόλης Κουτσογιάννης, resident composer στο Cambridge και ιδρυτής του Oros Ensemble, η τακτική συνεργάτης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του Φεστιβάλ Αθηνών Ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή και η δραστήρια στα μεγαλύτερα κουκλοπαιχτικά Φεστιβάλ της Ευρώπης puppet collective Μπαγκάζια, προτείνοντας μια μοναδική εκδοχή όπερας-κουκλοθεάτρου!

  • Έγκλημα και Τιμωρία του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

    Από την Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2021 έως και 23 Ιανουαρίου 2022 για 16 παραστάσεις στο θέατρο ΕΛΕΡ.

     

    «Από τη μία έχουμε μία αναίσθητη, ανάξια και άχρηστη γριά τοκογλύφο που όχι μόνο είναι άχρηστη μα στην πραγματικότητα κάνει κακό στον κόσμο. Που δεν ενδιαφέρεται για κανέναν παρά μόνο για τον εαυτό της και που σύντομα θα πεθάνει.

    Καταλαβαίνετε;

    Κι από την άλλη, οι ζωές νέων ανθρώπων που αχρηστεύονται γιατί δεν έχουν ούτε να φάνε. Χιλιάδες καλές πράξεις θα μπορούσαν να γίνουν με τα λεφτά της γριάς που αλλιώς θα τα πάρει μαζί στον τάφο.»

    Τη χρονιά που διανύουμε συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννηση του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι (1821-1881). Σαν φόρο τιμής στον ίδιο και στο έργο του, η Όλια Λαζαρίδου σκηνοθετεί το «Έγκλημα και Τιμωρία».

    Η Όλια Λαζαρίδου σημειώνει: “Στο «Έγκλημα και Τιμωρία» ένας νεαρός φοιτητής που φτάνει στο φόνο διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία και καταγγέλοντάς την, αναρωτιέται αν έχει το δικαίωμα να εγκληματίσει κανείς, όταν το κάνει για να προσφέρει στο κοινό καλό. Και αν είναι λογικό να θεωρείται ο ίδιος ένοχος, τη στιγμή που όσοι κάνουν πολέμους ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους.

  • Ο Καρυοθραύστης σε χορογραφία Κωνσταντίνου Ρήγου 

    ​Από την Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2021 στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

     

    Ο Καρυοθραύστης, η ομορφότερη ιστορία των Χριστουγέννων, παρουσιάζεται από το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ) σε μια νέα εντυπωσιακή χορογραφία του διευθυντή του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Κωνσταντίνου Ρήγου. Το αριστούργημα του Τσαϊκόφσκι θα παρουσιαστεί από τις 17 Δεκεμβρίου 2021 και για 7 γιορτινές παραστάσεις στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε μουσική διεύθυνση Ηλία Βουδούρη.

    Ο Καρυοθραύστης δικαίως θεωρείται ένα από τα δημοφιλέστερα μπαλέτα του ρεπερτορίου, αφού η συναισθηματική δύναμη και η θεατρικότητα της μουσικής του Τσαϊκόφσκι μαγεύουν διαχρονικά τους μικρούς και μεγάλους θεατές.

    Στην αρχική δίπρακτη μορφή του, σε χορογραφία του Λεφ Ιβάνοφ και λιμπρέτο του Μαριύς Πετιπά, για το οποίο συνέθεσε τη μουσική του ο Τσαϊκόφσκι, ο «Καρυοθραύστης» πρωτοπαρουσιάστηκε στο αυτοκρατορικό Θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης στις 18 Δεκεμβρίου 1892. Η αρχική υπόθεση βασίζεται στο διήγημα «Ο καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικιών» του Ε.Τ.Α. Χόφμαν. Ακολούθησαν αρκετές χορογραφίες, ανάμεσα στις οποίες του Ζωρζ Μπαλανσίν (1954), του Γιούρι Γκριγκορόβιτς (1966), του Τζων Κράνκο την ίδια χρονιά, του Ρούντολφ Νουρέγεφ (1967) και του Τζων Νώυμαϊερ (1971).

Pages