«Metropol 1938»
Το Σάββατο 7 και την Κυριακή 8 Μαΐου στη Σκηνή 125 εντός ΚΕ.ΠΑ.ΒΙ 124/125 στα Ιωάνννινα
Υπόθεση έργου
Το έργο αποτελεί διασκευή της νουβέλας του Στέβαν Τσβάιχ «Σκακιστική νουβέλα», που ολοκληρώθηκε το 1942 κατά την παραμονή του Τσβάιχ στη Βραζιλία. Ένας άνθρωπος περιπλανιέται και μια τυχαία αφορμή του θυμίζει τη δική του ιστορία από τη σύλληψη και την ιδιότυπη φυλάκισή του από την Γκεστάπο. Μόνος του σε κατάσταση εγκλεισμού, σε ένα δωμάτιο άδειο από ερεθίσματα, με τη μόνη του επαφή με τον κόσμο να είναι η βίαιη και βασανιστική επαναλαμβανόμενη ανάκριση, απομονωμένος από τον κόσμο, νιώθει απελπισία, ματαιότητα και παραίτηση. Όταν ξαφνικά πέφτει στα χέρια του ένα βιβλίο…
Το ξενοδοχείο «Metropol»
Το «Metropol» ήταν ένα ξενοδοχείο στη Βιέννη που χτίστηκε το 1871-1873. Το κτίριο σχεδιάστηκε από τους Carl Schumann και Ludwig Tischler για την Παγκόσμια Έκθεση της Βιέννης και είχε τέσσερις ορόφους, εσωτερική αυλή και πολύπλοκη διακόσμηση κορινθιακού τύπου. Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας στη Γερμανία το 1938, το ξενοδοχείο καταστράφηκε και έγινε αρχηγείο της Γκεστάπο για τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το δεύτερο μεγαλύτερο μετά την έδρα του Βερολίνου. Για το προσωπικό του «Metropol» στρατολογήθηκαν 900 άτομα, το 80% από τα οποία ήταν μέλη της αυστριακής αστυνομίας. Στο «Metropol» γίνονταν βασανιστήρια και ανακρίσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, στο τέλος του οποίου το κτίριο βομβαρδίστηκε και εγκαταλείφθηκε, ώστε να ξεχαστεί η φρικαλεότητα που το συνέδεε με το μεγαλύτερο τραύμα που υπέστη η ανθρωπότητα τον 20ό αιώνα.
Το 1985 η Πολιτεία χρηματοδότησε την εγκατάσταση ενός μνημείου στο σημείο που άλλοτε βρισκόταν το ξενοδοχείο. Το μνημείο ήταν από υλικά του πρώην στρατοπέδου συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν και ένα χάλκινο άγαλμα που συμβόλιζε έναν επιζώντα. Ο πρόεδρος της ένωσης των επιζώντων των στρατοπέδων συγκέντρωσης Βίλχελμ Στάινερ επιγράφει στο μνημείο:
«Εδώ βρισκόταν ο Οίκος της Γκεστάπο. Βυθίστηκε σε ερείπια, ακριβώς όπως το “Ράιχ χιλιάδων ετών”. Για πολλούς ήταν οι πύλες του θανάτου. Αφιερωμένο σε αυτούς που πίστευαν ότι η Αυστρία ήταν κόλαση. Αλλά η Αυστρία αναστήθηκε και μαζί με τους νεκρούς μας τα αθάνατα θύματα».
Νωρίτερα, το 1951, οι επιζήσαντες είχαν αποπειραθεί ματαίως να αναγείρουν μνημείο, χωρίς κρατική άδεια. Το 2015 μια ομάδα καλλιτεχνών (Zsuzsi Flohr, Benjy Fox-Rosen, Eduard Freudmann, Eva Reinold, Luisa Ziaja), κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ θεάτρου Wiener Festwochen, έστησαν παράνομα ένα μετα-μνημείο ως πράξη αλληλεγγύης με την επιγραφή:
«Αυτό που αγνόησαν το κάναμε εμείς. Αφιερωμένο στους δημιουργούς ενός μνημείου που δεν ανεγέρθηκε ποτέ. Στις 11 Απριλίου 1951, στις 19:20»
Συντελεστές
Σκηνοθεσία και δραματουργία: Γιολάντα Καπέρδα
Θεατρική διασκευή: Γιολάντα Καπέρδα, Βασίλης Σιάφης
Σύνθεση και ενορχήστρωση: Trio Musarti
Video projection: Κωστής Εμμανουηλίδης
Σκηνικά: Θύμιος Αποστολάκης
Κοστούμια: Βέρα Εμμανουηλίδου
Σχεδιασμός φωτισμού: Βαγγέλης Νέττης, Νικηφόρος Τσίλης
Χειριστής φώτων & video projection: Νικηφόρος Τσίλης
Βοηθός σκηνοθέτριας: Κωνσταντίνα Μούρτου
Παραγωγή: Θεατρική Συμπαιγνία
*Στην ενορχήστρωση συμπεριλαμβάνονται μουσικά θέματα από:
Vuelvo a sur - Astor Piazzolla, A lamenting song - Max Richter, The departure (lullaby) - Max Richter, Andare – Ludovico Einaudi, Piano trio no 2 – Sergei Rachmaninoff, Songe d’automne
Έρευνα & επιμέλεια προγράμματος: Κωνσταντίνα Μούρτου
Γραφιστική επιμέλεια: Susami Creative Agency
Make-up artist: Βούλα Κοντογιάννη
Hair styling: Βάσω Μπάστα
Video promo & φωτογραφίες: Κωστής Εμμανουηλίδης
Φωτογραφίες: Πολυδεύκης Ασωνίτης
Μηχανικός σκηνής & κατασκευές: Θύμιος Αποστολάκης
Εκτύπωση διαφημιστικού υλικού: Τυπογραφείο «Δούβαλη-Αποστόλου»
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Βανέσσα Μπίντου
Οργάνωση παραγωγής: Βασίλης Σιάφης, Γιολάντα Καπέρδα
Ερμηνεία
Βασίλης Σιάφης
Επί σκηνής
Φένια Τσαρσιλή (πιάνο)
Κωνσταντίνος Λεοντάρης (βιολί)
Σοφία Πατσιούρα (ακορντεόν)
Περισσότερες πληροφορίες & διάθεση εισιτηρίων εδώ.
